Puls Kwidzyna > Felietony

Po remisie FC Barcelony z Rayo Vallecano (1:1) trener Hansi Flick stanowczo powiedział: „Nie chcemy ego, bo ego zabija sukces. W zeszłym sezonie graliśmy jako zespół - musimy do tego wrócić”.

Ego jest częścią nas i to potrzebną do funkcjonowania w normalnym życiu. Samo w sobie nie jest z natury złe, ponieważ jest częścią naszej psychiki, która pomaga nam zrozumieć, kim jesteśmy. Problem pojawia się, gdy ego staje się nadmiernie rozbudowane lub niezrównoważone, przez co może prowadzić do różnych szkodliwych skutków – zarówno dla nas, jak i dla naszego otoczenia. W nadmiarze utrudnia rozwój osobisty. Jednostki z dużym ego często nie przyjmują krytyki (nawet konstruktywnej). Wierzą, że już wszystko wiedzą, więc przestają się uczyć i rozwijać. A co najgorsze... to nie dostrzegają własnych błędów, co prowadzi do ich ciągłego powielania.  

Tworząc ruch społeczny „Kwidzyniaków” kładłem silny nacisk, aby osoby współpracujące zachowywały swoją tożsamość, unikalność i kreatywność, lecz żeby jednocześnie podporządkowały te cechy celom i wartościom całego zespołu. Dbałem o to szczególnie pełniąc funkcję przewodniczącego klubu radnych. Wiedziałem, że nasze „życie” nie kończy się tylko na tych kilku osobach, ale od nich szła zawsze ta niezwykle potrzebna iskra. Ta koncepcja przyniosła wymierne efekty a zdolność do współpracy stała się logo naszego bezpartyjnego ugrupowania. Wspólne cele okazały się ważniejsze niż ambicje jednostki. Tworzyliśmy świetną paczkę!!!

Niestety, po osiągnięciu spektakularnego sukcesu zaczęło się pojawiać coraz więcej działań niezgodnych z potrzebami grupy. Pomoc innym, lojalność i komunikacja zeszły na plan dalszy a po stosunkowo krótkim czasie zaczęły całkowicie zanikać. Znaleźliśmy się w pułapce, bo etos zespołu przestał być najważniejszy.

Czy można to uratować? Trudne pytanie. Podobno najskuteczniejszym działaniem byłoby zaoranie wszystkiego i rozpoczęcie od nowa. Coraz więcej osób tworzących „Kwidzyniaków” dostrzega bardzo mocną potrzebę zmiany, aby wskrzesić tę pierwotną ideę i nie zawieść swoich zwolenników.